Oświadczenie kierowcy o pozostawaniu lub niepozostawaniu w zatrudnieniu u innego pracodawcy i o przeciętnej tygodniowej liczbie godzin wykonywanych przewozów drogowych DRUKI Gofin Ilość druków: 3332 | Druki aktywne: 2861 Elastyczny czas pracy. Elastyczny czas pracy nie jest pojęciem nowym i funkcjonuje w prawie pracy od wielu lat. Jak sama nazwa wskazuje, pozwala na przykład każdego dnia rozpoczynać pracę o różnych godzinach, ewentualnie ustalić, że pracę można rozpoczynać w wyznaczonym przedziale czasowym, na przykład między 7:00 a 9:00; jest to tak zwany ruchomy czas pracy. Praca w godzinach nadliczbowych w większości kojarzona jest z prawem pracy. Tymczasem kierowcy zawodowi pozostający w stosunku pracy, ze względu na specyfikę tego zawodu, podlegają nie tylko Kodeksowi pracy, ale i ustawie o czasie pracy kierowców, która również zawiera regulacje odnoszące się do nadgodzin kierowcy. Tak, dopuszczalna jest praca w godzinach nadliczbowych pracownika niepełnosprawnego przy jednoczesnym utrzymaniu obniżonych norm czasu pracy. Musi to jednak wynikać wprost z zaświadczenia lekarskiego, wydanego na wniosek tego zatrudnionego. Stanowisko ministerialne, które pierwotnie potwierdzało taką interpretację, zradykalizowało się Przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia pracownika nie jest uwzględniany dodatek do wynagrodzenia za pracę w porze nocnej. Dodatkowo, jeśli praca w godzinach nocnych jest pracą nadliczbową, opr ó cz dodatku za pracę w porze nocnej pracownikowi przys ł uguje osobny dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych. Dodatek ten wynosi 100 % Jeżeli pracodawca przyjmie, że pracownik pracuje średnio 170 godzin w miesiącu, to kwota ryczałtu za nadgodziny wyniesie: 4 000 zł : 170 godz.= 23,53 za jedną godzinę pracy x 20 nadgodzin x 50% = 705,90 zł. Wynagrodzenie brutto pracownika, będzie powiększone o kwotę ryczałtu za nadgodziny i wyniesie 4 705,90 zł. . Czas pracy kierowcy w porze nocnej po zmianie przepisów z września 2018 r. budzi wątpliwości samych zainteresowanych. Przewoźnik ustala dwie pory nocne - wynikające z ustawy o czasie pracy kierowcy oraz z Kodeksu pracy. Co się wiąże z pracą w tych porach nocnych? Z jakimi karami musi liczyć się przewoźnik? Kłopotliwy zapis w ustawie o transporcie drogowym Ustawy i regulacje dotyczące transportu drogowego mają usprawniać pracę kierowców, poprawiać bezpieczeństwo na drodze oraz wyznaczać jasne zasady związane z uprawnieniami kontrolerów. W praktyce okazuje się jednak, że często przepisy są bardzo różnie interpretowane. Tym razem kłopotów może nastręczać art. 50 z nowej ustawy o transporcie drogowym. Opinie Wojewódzkich Inspekcji Transportu Drogowego są podzielone w kwestii rozpoznawania naruszeń i nakładania kar. A kierowcy o pracę w nocy pytają na potęgę. Telefon alarmowy OCRK we wrześniu i październiku odnotował ponad 400 zgłoszeń o poradę w tym właśnie temacie. W czym tkwi problem? Od 3 września obowiązuje ustawa o transporcie drogowym, w tym zapis dotyczący przekroczenia czasu pracy w porze nocnej, wprowadzając karę, której do tej pory nie było. Teraz za takie naruszenie można zapłacić każdorazowo od 50 do kilkuset złotych w zależności od skali wykroczenia, ale ukarany zostaje wyłącznie przewoźnik. Sankcja wydaje się niewielka, jednak samo zrozumienie nowych przepisów jest dla kierowców kłopotliwe. Kontrolerzy zaś mają różne zdania na temat egzekwowania obowiązujących norm. W odpowiedzi na liczne pytania ze strony polskich przewoźników, ekspert OCRK omawia różne scenariusze zdarzeń i komentuje możliwe rozwiązania. Regulamin Każda firma ma obowiązek ustalenia dwóch pór nocnych oraz poinformowania o tym swoich pracowników. Pierwsza przerwa wynika z ustawy o czasie pracy kierowcy i są to wybrane cztery godziny pomiędzy 00:00 a 7:00. – Najczęściej wyznaczany jest czas 00:00 – 4:00 rano, gdyż wtedy większość kierowców odbiera odpoczynek. Tutaj należy zwrócić szczególną uwagę na to, że nawet jedna minuta pracy w tej porze powoduje objęcie kierowcy limitem 10 godzin - mówi Łukasz Włoch, ekspert OCRK. Polecamy: Kodeks pracy 2019. Praktyczny komentarz z przykładami + PDF. Drugim dokumentem obligatoryjnym dla pracowników firmy jest wybranie ośmiu godzin pomiędzy 21:00 a 7:00, co wynika z Kodeksu Pracy. Dlaczego? – W tych godzinach pracy należy się dodatek do wynagrodzenia w wysokości 20% pensji minimalnej, tj. około 2,28 do 2,76 PLN do każdej godziny. Ale ta pora nocna nie ma nic wspólnego z ograniczeniem czasu pracy kierowcy. Jednak przewoźnicy powinni pamiętać o innym naliczaniu wynagrodzenia, gdyż w przypadku braku wypłaty „dodatku nocnego” oraz kontroli Państwowej Inspekcji Pracy, takie naruszenie z pewnością zostanie ujawnione – mówi Włoch. Jak zauważa ekspert OCRK, częstym błędem popełnianym zza kółka jest wliczanie do obowiązującego limitu 10 godzin wszystkich czynności pomiędzy odpoczynkami dobowymi. Tymczasem liczą się jedynie zdarzenia jazdy oraz innej pracy, które zostały zarejestrowane przez tachograf. Na przykład - Przewoźnicy, a szczególnie kierowcy powinni pamiętać, że jeśli w wyznaczonej porze nocnej wystąpi choć minuta pracy, to bezwzględnie kierujący nie może pracować dłużej niż 10 godzin w okresie 24 godzin od momentu rozpoczęcia jazdy. Na przykład, w firmie ustalono godziny nocne od godziny 3:00 do godziny 7:00, a pojazd ruszył o 5:00 w poniedziałek, czyli jeszcze w określonej w przedsiębiorstwie porze nocnej. Zatem nie można przekroczyć limitu 10 godzin między 5:00 w poniedziałek a 5:00 we wtorek. Taką sytuację ilustruje wykres zapisu tacho z programu 4Trans. Pokazane jest wyraźnie naruszenie, gdyż kierowca pracował 13 godzin. Przekroczył czas pracy o trzy godziny, co w tym wypadku podlega karze 50 PLN – mówi ekspert OCRK. Zapis ewidencji czasu pracy kierowcy z oprogramowania 4Trans Podczas kontroli Transportowcy obawiają się kar, gdyż bardzo łatwo jest doprowadzić do wykroczenia ze względu na nieuwagę lub nieznajomość przepisów. Sprawdzenie zapisów danych z tachografów może odbyć się na drodze, ale także w firmie. A co jeśli inspektor nie zna godzin pracy nocnej danego przedsiębiorstwa? - Sprawa jest prosta – wówczas weryfikuje się czas pracy pomiędzy 3:00 a 4:00, ponieważ zawsze w wyznaczonej porze nocnej ten przedział jest obecny. Wedle prawa kontroli mogą podlegać osoby wykonujące przewozy bez względu na rodzaj zatrudnienia. Jednak, ze względu na nieścisłości zawarte w art. 50 ustawy o transporcie drogowym, inspektorzy transportu drogowego w Polsce podczas kontroli drogowych odstąpili od sprawdzania przekroczeń dotyczących pracy w nocy. Z kolei podczas kontroli w przedsiębiorstwie część służb kontrolnych stosuje uproszczoną zasadę i nie bierze pod uwagę zdarzeń jazdy i pracy po wykonanym odpoczynku dobowym – mówi Łukasz Włoch. Uwaga kierowcy, służby kontrolne to również Straż Graniczna, Państwowa Inspekcja Pracy, czy też Służba Celno-Skarbowa. Te organy mogą nakładać kary niezależnie od interpretacji Wojewódzkich Inspekcji Transportu Drogowego. Warto być czujnym i dobrze zrozumieć nowe przepisy. Źródło: OCRK Od 3 września obowiązuje nowelizacja ustawy o transporcie drogowym, która wprowadziła szereg zmian w przepisach dotyczących firm transportowych. Pojawiły są regulacje, których do tej pory nie było lub nie nakładano za nie kary. Wśród nich największe chyba kontrowersje i problemy interpretacyjne budzi zapis dotyczący przekroczenia przez kierowcę czasu pracy w porze nocnej. Aby nieco rozjaśnić ten temat naszym czytelnikom, przygotowaliśmy krótki poradnik. Jakie godziny obejmuje pora nocna? W przypadku kierowców zawodowych mamy do czynienia z dwoma porami nocnymi: Pierwszą z nich definiuje Art. 1517. § 1. Kodeksu pracy i jest to wybranych 8 godzin pomiędzy 21:00 a 7:00. Za pracę w tych godzinach, które należy wskazać w dokumentacji przedsiębiorstwa, np. 22:00-06:00 należy się kierowcy dodatek do wynagrodzenia w wysokości 20% wynagrodzenia minimalnego. Druga pora nocna wynika z Ustawy o czasie pracy kierowców – są to wybrane przez przedsiębiorstwo 4 godziny pomiędzy 00:00, a 07:00. Najbardziej korzystny dla pracodawcy jest wybór godzin, w których kierowcy pracują najrzadziej (zazwyczaj jest to przedział od godz. 00:00 do godz. 4:00). Bardzo ważne jest, aby informację o tych godzinach zawrzeć w dokumentacji wewnątrzzakładowej, ponieważ w przypadku jej niewyznaczenia za pracę w porze nocnej uznawany jest cały okres zawarty pomiędzy godziną a godziną Co zaliczyć do czasu pracy kierowcy? Jako czas pracy inspektorzy transportu drogowego traktują sumę zdarzeń jazdy oraz innej pracy: Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się natomiast: dyżuru, jeżeli w czasie jego trwania kierowca nie wykonywał pracy, nieuzasadnionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu, przerwy w pracy, która wynika z systemu przerywanego czasu pracy, dobowego nieprzerwanego odpoczynku. WAŻNE! Limit 10 godzin pracy obowiązuje, jeśli choć jedna minuta pracy (jazda lub inna praca) była w porze nocnej ustalonej w przedsiębiorstwie np. od 00:00 do 04:00. Limit czasu pracy sprawdza się w 24 kolejnych godzinach od momentu rozpoczęcia pracy. Odebrany odpoczynek dzienny nie resetuje limitu: Dla kogo kara za przekroczenie czasu pracy w porze nocnej? Kara za to naruszenie przewidziana jest wyłącznie dla przedsiębiorcy: Kwota kary jest niewielka, duża natomiast jest waga samego naruszenia. W zależności od wielkości przekroczenia klasyfikowane ono będzie jako Poważne lub Bardzo Poważne. Wielokrotne nieprzestrzeganie limitu 10 godzin pracy może więc skutkować utratą dobrej reputacji i zawieszeniem możliwości wykonywania zawodu przewoźnika drogowego. Jak wygląda kontrola przestrzegania przepisu? Kontroli mogą podlegać kierowcy wykonujący przewozy bez względu na rodzaj zatrudnienia. Jednak ze względu na różną interpretację art. 50 ustawy o transporcie drogowym część inspektorów ITD nie weryfikuje tego naruszenia dla kierowców zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę. Nie należy jednak bagatelizować tego przepisu, ponieważ inne służby kontrolne np. Straż Graniczna, PIP, Policja czy Służba Celno-Skarbowa również mogą kontrolować naruszenia czasu pracy bez względu na rodzaj zatrudnienia kierowcy. Przestrzeganie przepisu może być sprawdzane zarówno podczas kontroli w firmie, jak i na drodze. W przypadku kontroli na drodze, naruszenie kontrolujący może zweryfikować zawsze (nawet gdy nie zna godzin nocnych w danej firmie), jeśli praca wystąpiła pomiędzy godziną 03:00, a 04:00, ponieważ nie ma możliwości wyboru w firmie godzin nocnych w taki sposób, aby ominąć ten przedział. Praca w porze nocnej i przerwy kodeksowe Ustalenie pory nocnej na potrzeby rozliczenia czasu pracy kierowców W przepisach występują dwa rodzaje pory nocnej, Pierwsza pora nocna na potrzeby ustalenia dodatku za czas pracy w porze nocnej (tzw. pora nocna kodeksowa) obejmująca 8 godzin pomiędzy godziną 21:00, a 07:00 – firma określa 8 godzin w tym przedziale. Jeżeli kierowca będzie pracował w określonych godzinach np. od 22:00 do 06:00 to otrzyma za ten czas pracy dodatek w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę w danym miesiącu. Druga pora nocna na potrzeby rozliczania czasu pracy kierowców obejmująca 4 godziny pomiędzy godziną 00:00 a 07:00 – firma powinna określić w obwieszczeniu lub regulaminie pracy cztery godziny ze wskazanego przedziału np. od 00:00 do 04:00. Wskazana pora nocna (tzw. kierowców) służy określeniu limitu 10 godzin pracy jeżeli pracownik wykonywał pracę we wskazanych godzinach. Nie należy więc mylić wskazanych okresów ponieważ służą one do zupełnie innych zastosowań. Przewoźników powinna interesować przede wszystkim druga pora nocna (tzw. pora nocna kierowców). Co zaliczamy do pracy kierowcy Zgodnie z ustawą o czasie pracy kierowców do okresu pracy na potrzeby przepisów o limicie 10 godzin pracy, jeżeli wystąpiła praca w porze nocnej zaliczamy czas jazdy (symbol kierownicy) i innej pracy (symbol młotki). Do czasu pracy wliczamy również 15 minutową przerwę którą pracodawca jest obowiązany wprowadzić, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin. Pod symbolem jazdy kierowca ewidencjonuje czas prowadzenia pojazdu Pod symbolem innej pracy (młotki) kierowca ewidencjonuje czas przeznaczony na: załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem; nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym; czynności spedycyjne; obsługę codzienną pojazdów i przyczep; inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy; niezbędne formalności administracyjne; utrzymanie pojazdu w czystości; czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się natomiast: czasu dyżuru, jeżeli podczas dyżuru kierowca nie wykonywał pracy; nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu; dobowego nieprzerwanego odpoczynku. Oznacza to tym samym, że limit 10 godzin obejmuje zasadniczo wszystkie czynności zaewidencjonowane na tachografie jako jazda oraz inna praca. Ważne jest by kierowca prawidłowo ewidencjonował swój czas pracy oraz nie ewidencjonował innej pracy gdy nie ma takiej potrzeby. Warto również upewnić się, czy używany tachograf automatycznie nie ewidencjonuje innej pracy w sytuacji włączonego zapłonu, w takim przypadku kierowca powinien właściwie ustawić selektor podczas wykonywania przerwy lub przestoju w pracy. Praca kierowcy w porze nocnej Jeżeli kierowca wykonuje pracę podczas pory nocnej (np. 00:00 – 04:00) to limit jego czasu pracy w przeciągu zmiany roboczej wynosi 10 godzin (jazdy i innej pracy). Odebrany odpoczynek dobowy (dzienny) odnawia limitu. Należy jednak pamiętać, że odpoczynek dobowy powinien trwać minimum 7 godzin. Zmiana w przepisach jaka nastąpiła w lutym 2022 r. praktycznie wyeliminowała problem z szacowaniu limitu godzin pracy w porze nocnej. Wcześniej stosowana metoda była bardzo skomplikowany do obliczenia i dość nielogiczna. Od lutego 2022 r. należy jedynie obliczyć ilość godzin pracy (jazdy + innej pracy) pomiędzy odpoczynkami dobowymi (nie jak dotychczas w okresie 24 godzin). Obowiązkowe przerwy kierowcy tzw. kodeksowe Kolejną nowości w znowelizowanej ustawie o transporcie drogowym jest wprowadzenie naruszenia związanego z nieudzieleniem obowiązkowej przerwy. Zgodnie z art. 13 ustawy o czasie pracy kierowców po sześciu kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 30 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin oraz w wymiarze nie krótszym niż 45 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin. Przerwa może być dzielona na okresy krótsze trwające co najmniej 15 minut każdy, wykorzystywane w trakcie sześciogodzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie. Standardowo kierowca wykonuje przerwę 45 minut po każdym 4,5 godzinnym okresie prowadzenia pojazdu (która może być podzielona w układzie 15+30 minut). Jeżeli więc wykona przerwę 45 minut w przeciągu 6 sześciu kolejnych godzinach pracy wszystkie normy mamy zachowane. Sytuacja gdy powstanie naruszenie może natomiast dotyczyć sytuacji gdy kierowca wykonuje na przemiennie jazdę i inną pracę. W takiej sytuacji może się okazać, że czas jazdy wynosi 3 godziny, a czas innej pracy 4 godziny. W takiej sytuacji nie miał oczywiście obowiązku wykonania przerwy 45 minutowej zgodnie z rozporządzeniem 561/2006/WE gdyż nie wypracował jeszcze 4,5 godzin jazdy. Natomiast powinien był wykonać co, najmniej 30 minutową przerwę przed upływem 6 godzin od momentu rozpoczęcia pracy. Przykład: Kierowca rozpoczyna pracę o godzinie 10:00, a następnie na przemian prowadzi pojazd i wykonuje inną pracę do godziny 17:00 (czas jazdy wynosi 3,5 godziny, czas innej pracy 3 godziny). W takim przypadku powstaje naruszenie ponieważ do godziny 16:00 powinien był wykorzystać przerwę 30 minutową. Przykład: Kierowca rozpoczyna pracę o godzinie 10:00, a następnie prowadzi pojazd do 14:30, po czym wykonuje przerwę 45 minutową. Po zakończeniu przerwy przeprowadza załadunek, który ewidencjonuje jako inna praca, trwający 2 godziny. Łączny czas pracy wynosi 6,5 godziny – przed upływem 6 godziny pracy kierowcy wykorzystał przerwę zgodnie z przepisami rozporządzenia 561/2006/WE a więc zachował normę, o której mowa w art. 13 ustawy o czasie pracy kierowców. Przykład: Kierowca rozpoczyna pracę o godzinie 10:00, a następnie prowadzi pojazd do godziny 14:00, następnie wykonuje rozładunek pojazdu trwający 4,5 godziny (inna praca) do godziny 18:30. W dalszej kolejności wykorzystuje 30 minut jazdy celem dojazdu do parkingu. Łączny czas pracy w tym przypadku wynosi 9 godzin (jazda i inna praca), a więc powstaje naruszenie ponieważ zgodnie z przepisami powinien odebrać przerwę 45 minutową do godziny 16:00, pomimo że zgodnie z rozporządzeniem 561/2006/WE nie miał takiego obowiązku (do godziny 16:00 nie wykorzystał 4,5 godzin jazdy). Wskazane przepisy mogą być szczególnie uciążliwe w przypadku kierowców, którzy wykonują pracę mieszaną tj. prowadzą pojazd i wykonują czynności innej pracy (np. załadunek). By nie występowało naruszenie związane z nieudzieleniem wymaganej przerwy ważne jest by kierowca prawidłowo ewidencjonował swój czas pracy oraz nie ewidencjonował innej pracy gdy nie ma takiej potrzeby. Warto również upewnić się, czy używany tachograf automatycznie nie ewidencjonuje innej pracy w sytuacji włączonego zapłonu, w takim przypadku kierowca powinien właściwie ustawić selektor podczas wykonywania przerwy lub przestoju w pracy. Pytanie Czy dopuszczalna jest praca (w tym prowadzenie pojazdu) kierowcy (pojazd powyżej 3,5 t) powyżej 12 godzin przy założeniu, że kierowca nie... Czy dopuszczalna jest praca (w tym prowadzenie pojazdu) kierowcy (pojazd powyżej 3,5 t) powyżej 12 godzin przy założeniu, że kierowca nie pracował w godzinach nocnych? Ile godzin może pracować kierowca maksymalnie w ciągu doby, przy założeniu, że pracował jedną godzinę w porze nocnej? Czy pracodawca w odniesieniu do art. 151 § 1 może zlecić pracę w godzinach nadliczbowych, np. powyżej 12 godziny? Kierowca jest zatrudniony na umowę o pracę, pracuje w podstawowym systemie czasu pracy, od 1 stycznia 2012 r. w zakładzie pracy obowiązuje pora nocna od 00:00 do 04:00. Praca w godzinach nocnych jest dla niektórych osób bardzo trudna. Nic dziwnego, że nasz czytelnik chciałby się przed nią bronić. Czy ma taką możliwość? Zapytaliśmy pracodawca chcący przenieść mnie na nocną zmianę powinien przed tym skierować mnie na badania okresowe? Czy praca w godzinach nocnych to warunki uciążliwe? Chciałbym się bronić przed tym przeniesieniem - pisze nasz prawne w serwisie PracaNa pytanie odpowiada Tomasz Siemoński, radca prawny z Kancelarii Radcy Prawnego - Tomasz Siemoński. W pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż przepisy prawa pracy nie definiują pojęcia pracy w warunkach uciążliwych. Niemniej jednak należy przyjąć, iż jest to "praca wykonywana w warunkach dyskomfortu spowodowanego czynnikami obiektywnymi, takimi jak praca w wymuszonej pozycji, praca wymagająca wysokiego stopnia koncentracji i szybkiego podejmowania decyzji czy też praca wykonywana w warunkach utrzymującego się przez dłuższy czas znacznego wysiłku fizycznego" Ł. Pisarczyk [w:] Kodeks pracy. Komentarz, wyd. VII, red. L. Florek, Warszawa 2017, art. 145. W tym miejscu warto zaznaczyć, iż wykaz prac o charakterze uciążliwym został wprawdzie zawarty w rozporządzeniu Rady Ministrów z 3 kwietnia 2017 r. w sprawie wykazu prac uciążliwych, niebezpiecznych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet w ciąży i kobiet karmiących dziecko piersią ( Dz. U. z 2017 r. poz. 796). Należy jednak zaznaczyć, iż jest on ograniczony w swym zakresie do specyficznego kręgu osób, jakim są kobiety w ciąży i matki karmiące. A co za tym idzie nie może być stosowany wobec pozostałych podmiotów. W praktyce stanowiska pracy, na których występują warunki uciążliwe, określa samodzielnie pracodawca po zasięgnięciu opinii pracowników lub reprezentującej ich organizacji, często po konsultacji z lekarzem sprawującym opiekę zdrowotną nad danym zakładem z angielskiego - czy warto go mieć?Od pojęcia "czynników uciążliwych" należy odróżnić "czynniki szkodliwe", dla których określono najwyższe dopuszczalne wartości stężeń i natężeń, których wartości zostały wskazane w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 12 czerwca 2018 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ( z 2018, poz. 1286 z późn. zm.). Odnosząc się natomiast do kwestii, czy praca w godzinach nocnych może być samodzielną podstawą do uznania, iż zachodzą okoliczności pozwalające uznać ją za pracę w warunkach uciążliwych, należy wskazać, że może to być jeden z czynników pozwalających na zakwalifikowanie jej do tej kategorii. Niemniej jednak w mojej ocenie pracodawca nie powinien kierować się automatyzmem w tym zakresie. Takie zakwalifikowanie powinno nastąpić po dokładnej analizie danego stanowiska pracy, w tym zakresu obowiązków danego pracownika, a przede wszystkim przy uwzględnieniu stopnia negatywnego oddziaływania godzin nocnych na wysiłek intelektualny i fizyczny, który pracownik powinien podjąć celem prawidłowego wykonywania swoich obowiązków. Zgodnie z art. 229 § 1 Kodeksu pracy wstępnym badaniom lekarskim podlegają osoby przyjmowane do pracy, a także pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe. Powyższego przepisu nie można jednak interpretować niezależnie od treści art. 229 § 4 , zgodnie z którym pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie. W mojej ocenie stan faktyczny opisany przez czytelnika tj. przeniesienie na nocną zmianę, jest na tyle istotną modyfikacją warunków pracy mającą wpływ na stan zdrowia pracownika, iż wymaga skierowania na badania profilaktyczne. I to niezależnie od tego, czy w danym zakładzie pracy praca w godzinach nocnych została zakwalifikowana jako praca w warunkach uciążliwych. Jedną z podstawowych zasad prawa pracy jest wyrażona w art. 11 Kodeksu pracy zasada swobody nawiązywania stosunku pracy. Zgodnie z powyższym przepisem nawiązanie stosunku pracy oraz ustalenie warunków pracy i płacy, bez względu na podstawę prawną tego stosunku, wymaga zgodnego oświadczenia woli pracodawcy i pracownika. Omawiany przepis odnosi się również do modyfikacji trwającego już stosunku pracy, która może nastąpić albo na mocy porozumienia stron, albo w drodze opisanego w art. 42 KP wypowiedzenia zmieniającego. Wypowiedzenie warunków płacy lub pracy uważa się za dokonane, jeżeli pracownikowi zaproponowano na piśmie nowe warunki. W razie odmowy przyjęcia przez pracownika zaproponowanych warunków pracy lub płacy umowa o pracę rozwiązuje się z upływem okresu dokonanego wypowiedzenia. Jeżeli pracownik przed upływem połowy okresu wypowiedzenia nie złoży oświadczenia o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków, uważa się, że wyraził zgodę na te warunki. Pismo pracodawcy wypowiadające warunki pracy lub płacy powinno zawierać pouczenie w tej sprawie. W razie braku takiego pouczenia pracownik może do końca okresu wypowiedzenia złożyć oświadczenie o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków. Z kolei zgodnie z art. 42 § 4 KP wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy lub płacy nie jest wymagane w razie powierzenia pracownikowi, w przypadkach uzasadnionych potrzebami pracodawcy, innej pracy niż określona w umowie o pracę na okres nieprzekraczający trzech miesięcy w roku kalendarzowym, jeżeli nie powoduje to obniżenia wynagrodzenia i odpowiada kwalifikacjom pracownika. Porady prawnika Masz wątpliwości dotyczące działań firmy, która Cię zatrudnia? Nie wiesz jak postąpić w sporze z pracodawcą, jakie możliwości pozostawia Ci prawo pracy? A może po prostu jest temat, który Cię nurtuje i chcesz poznać zastosowanie bieżących przepisów? Prześlij swoje pytania mailem: serwispraca@ Na pytania czytelników odpowiadać będą radcy z trójmiejskich kancelarii. Odpowiedzi na wybrane pytania publikowane będą w Serwisie Praca portalu

oświadczenie o praca w godzinach nocnych kierowcy